“We bedoelen met Art Brut, werken uitgevoerd door mensen zonder kleerscheuren en zonder artistieke cultuur waarin imitatie, in tegenstelling tot wat er gebeurt bij intellectuelen, weinig of geen aandeel heeft, zodat de schilders van alle markten thuis zijn (onderwerpen, keuze van gebruikte materialen, middelen van transponeren, ritmes, schrijfwijzen, enz.) met hun eigen achtergrond en niet met de clichés van klassieke kunst of modieuze kunst.

We zijn aanwezig bij het volledige, artistieke proces. Het pure, het brute, opnieuw uitgevonden door de artiest in elk aspect van het kunstwerk, enkel vertrekkend vanuit zijn eigen impulsen…” Jean Dubuffet, L’Art brut préféré aux arts culturel, oktober 1949.

Na enkele maanden in de Académie Julian in 1918 stopte Jean Dubuffet met zijn opleiding en besloot hij autodidact te worden. Eerst liet hij de schilderkunst even liggen om wijnhandelaar te worden. Maar vanaf de jaren ’40 wijdde hij zich opnieuw aan de artistieke schepping en richtte hij de Compagnie de l’Art Brut (1948 – 1951) op met onder andere de stichtende leden André Breton en Michael Tapiés.

Zijn interesse in de kunst van niet-ingewijden, vooral die van kinderen, de zieken die niet door de cultuur worden beïnvloed, inspireerde hem tot het creëren van zijn eigen werken.

In de jaren ’50 bleef hij experimenteren met grondstoffen in zijn kunst om terug te keren naar de primitieve waarden die hij zocht. Vanaf de jaren ‘60 tot aan zijn dood in 1985 werden zijn werken, met name sculpturen, onderscheiden door strepen en drie kleuren: rood, blauw en wit, kenmerkend voor zijn beroemde stijl Hourloupe.