« Ik begon te schilderen bij gekke mensen … Ik ontdekte het donkere universum van waanzin en zijn genezing, ik leerde mijn gevoelens, angsten, geweld, hoop en vreugde kennen”

Niki de Saint Phalle staat bekend om haar vrouwelijke en wellustige sculpturen, de ‘meisjes’ die haar feminisme belichamen.

Met haar familie verhuisde ze naar de Verenigde Staten in 1933 nadat haar vader zijn rijkdom verloor tijdens de Grote Depressie. Van 17 tot 21 jaar oud was Saint Phalle een model, maar verlaat deze carrière om zich te wijden aan artistieke creatie.

In 1950 trouwde ze met Henry Matthews, een jeugdvriend. Twee jaar later verhuisde het echtpaar naar Parijs en reisde herhaaldelijk naar Europa. Tijdens het werken aan sculpturen van dieren en menselijke figuren met felle kleuren, bedenkt Saint Phalle het idee van de Tarot Garden, een park geïnspireerd door het werk van Antoni Gaudi, vooral het Park Güell dat zij zag in Barcelona. Dit project zal veel later eindigen in haar carrière in Toscane.

In 1953 werd bij haar een ernstige zenuwinzinking vastgesteld die haar naar een psychiatrische instelling leidde waar zij werd behandeld met elektroshocks. De autodidactische kunstenaar maakt van artistieke creaties een vorm van therapie. Ze herhaalt: « Kunst heeft mij van het asiel gered ».

In 1956 ontmoette ze Jean Tinguely in het Museum voor Moderne Kunst in Parijs. Ze scheidde van haar eerste echtgenoot en trouwde in 1971 met Tinguely. In 1961, na haar eerste openbare optreden waarbij ze met een geweer op verftanks schoot en het doek bedekte, vroeg Pierre Restany haar om bij de beweging van het Nieuwe Realisme aan te sluiten. Niki de Saint Phalle wordt het enige vrouwelijke lid van de groep.